ساخت شبکه ای غزل کلاسیک فارسی (مطالعه موردی: غزل سنائی)

این مقاله درصدد اثبات وجود ساخت شبکه­ای در غزل کلاسیک فارسی است. در ابتدا به تعریف مفهوم ساخت شبکه­ای پرداخته­ایم و در ادامه نشان داده­ایم که در غزل تمهیدات و مؤلفه­هایی وجود دارد که می­توان مجموعه آنها را در قالب دو گروه «سازه­های زبانی» و «سازه­های موسیقایی» جای داد. تکرار، ارجاع، هم­آیی، هم­معنایی، تضاد، جایگزینی و شمول معنایی، از تمهیدات مربوط به سازه­های زبانی، و وزن، قافیه، ردیف، تجنیس، ردها، ترصیع و موازنه از سازه ها و تمهیدات موسیقایی هستند. مجموع این مؤلفه­ها در درون غزل شبکه­های ارتباطی چندلایه­ای را پدید می­آورند که منجر به پدیدآمدن نظامی درونی می­شود. ما از این نظام درونی به «ساخت شبکه­ای» تعبیر می کنیم. این مقاله نشان می­دهد که ارتباط در محور عمودی غزل کلاسیک وجود دارد.